Miles Gentleman Driver's Magazine #26

DUEL AAN DE TOP LEWIS /

DUEL AAN DE TOP LEWIS / JOHNSON Een geïllustreerde kijk op de mooiste rivaliteitsverhalen van de sportgeschiedenis. Miles blikt terug op een van de belangrijkste schandalen van de Olympische Spelen. Het duel tussen Carl Lewis en Ben Johnson tijdens de 100-meterfinale van 1988 in Seoul. Boris Rodesch Illustratie: A. Kool Aan de ene zijde Carl Lewis, alias King Carl, geboren in Alabama, 9 gouden medailles op de Olympische Spelen en 8 wereldtitels. Als tegenstander Ben Johnson, alias de raket, geboren in Jamaica en genaturaliseerd tot Canadees, twee keer brons op de OS van Los Angeles. In 24 uur tijd kent hij de roem van snelste man ter wereld en het verval tot paria van de sportwereld. Carl Lewis van zijn kant zal in 1999 door het Internationaal Olympisch Comité tot sportman van de 20ste eeuw worden verkozen. Het verhaal start aan het begin van de jaren 80. Het amateurisme dat eigen is aan de Olympische gedachte maakt stap voor stap plaats voor de professionele aanpak. Carl Lewis, die een grote honger naar roem kent, is de belichaming zelve van deze verandering. In 1983 wordt in Helsinki het eerste wereldkampioenschap atletiek georganiseerd. De 22-jarige Amerikaanse sprinter behaalt zijn eerste internationale titel voor Calvin Smith. Het daaropvolgende seizoen werpt de wereldkampioen in de 100 meter zich op als de topfavoriet van de Spelen van LA. Hij lost de verwachtingen in. Met niet minder dan 4 gouden medailles zelfs op magistrale wijze. Bovendien evenaart hij het record van zijn idool Jesse Owens die de Spelen van Berlijn in 1936 beheerste. King Carl is geboren! En een nieuweling bestijgt het podium van de 100 meter: Ben Johnson behaalt brons. Omstreden superioriteit van King Na ‘zijn’ spelen in 1985 overheerst Carl Lewis op ongekende wijze in het verspringen: hij behaalt 65 opeenvolgende overwinningen in tien jaar tijd. Zijn superioriteit op de 100 meter blijft niet onbesproken. Sinds 1983 is Calvin Smith de wereldrecordhouder op grote hoogte (9 seconden 93 honderdsten). Ben Johnson slaagt erin om een einde maken aan acht opeenvolgende nederlagen met een eerste overwinning op de King en als winnaar van de prestigieuze meeting van Zürich. Ondanks meervoudig verlies, beëindigt Lewis het seizoen toch weer aan de kop van het wereldklassement, vóór de Canadese sprinter. Het daaropvolgende jaar doet Ben Johnson het nog eens heel comfortabeltjes over tijdens de Goodwill Games in Moskou. Met een tijd van 9 seconden 95, schrijft hij het wereldrecord op zeeniveau op zijn naam. Aan het einde van het seizoen 86, wordt hij tot ‘s werelds nummer één gekroond. Carl Lewis eindigt slechts derde. 46 Elke ongeoorloofde kopie is strikt verboden zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de Produpress NV. Miles #26

De vijandelijkheden beginnen In 1987 is Ben Johnson een wereldster geworden. Hij is al 3 keer onder de grens van 10 seconden gegaan. Carl Lewis is daar nog steeds niet in geslaagd. Hij tekent heel grote sponsorcontracten en verschijnt op de ene voorpagina na de andere in de sport- en celebritybladen. Deze gunstige periode voor Johnson zet ook een vijandig geworden rivaliteit in gang. Zowat alles plaatst de twee heren tegenover elkaar: Carl Lewis is een veelzijdiger atleet, Ben Johnson is een pure sprinter, de een is rijzig, de andere een spiermassa, de start is het zwakke punt van de eerste, de tweede schiet als geen ander uit de startblokken, de extraverte Amerikaan is belust op erkenning en verzorgt zijn imago, de introvertere Canadees is arrogant en een meester in de provocatie… Het is in deze sfeer dat de Wereldkampioenschappen van Rome aanvangen. De spanning is overal. Er mogen dan wel 8 sprinters klaarstaan aan de start, de toeschouwers in het Olympische stadion én de camera’s uit de hele wereld hebben alleen oog voor het langverwachte duel. Ben Johnson, met zijn unieke stijl, neemt de ideale start. Hij laat zich met gemak gelden en verpulvert het wereldrecord van Calvin Smith in 9 seconden 83 honderdsten. Carl Lewis is met verstomming geslagen. Uit frustratie - of gewoon oprecht? - maakt hij openlijk zijn beklag dat sommigen er het gebruik van doping op nahouden... ‘De smerigste wedren uit de geschiedenis’ De 2 sprinters ontmoeten elkaar opnieuw in Zürich - voor het eerst sinds Rome - 5 weken voor de Olympische Spelen van Seoul. Voor sommigen staat er op de piste een tanende Carl Lewis - hij heeft zijn rivaal niet meer verslagen sinds het seizoen 85. Ben Johnson herstelt van een blessure aan de knie. King Carl stelt de doemdenkers in het ongelijk, want hij wint de wedstrijd en laat zijn beste tijd ooit opmeten (9 seconden 95) terwijl de Canadees het moet stellen met een derde plaats voor zijn 10 seconden rond. De Amerikaan is euforisch en verklaart dat hij zich nooit meer zal laten kloppen door zijn rivaal. Ben Johnson wacht geduldig op Seoul... Voor hem is het duidelijk, de druk ligt voortaan op de schouders van de Amerikaanse vedette. Het is 24 september 1988, de grote avond! En niet alleen op de 100 meter zijn het hoogtijden voor de atletiek. Zo’n 90.000 personen zijn in het Olympische stadion samengekomen om de finale bij te wonen. Ben Johnson springt nogmaals explosief uit de startblokken en veroorlooft zich zelfs de luxe om op de eindstreep uit te bollen. Het beeld van de sprinter met zijn armen hoog rond zijn gouden medaille om een nieuw record van 9 seconden 79 honderdsten te vieren gaat de wereld rond. King Carl is weinig verheugd maar blijft zijn imago trouw... hij neemt de tijd om zijn gelukwensen over te dragen aan de nieuwe olympische kampioen die hem slechts een halve blik gunt. De vreugde van Ben Johnson zal echter van korte duur zijn. Op 25 september 1988 breekt het schandaal los! Ben Johnson wordt positief getest op stanozolol - een anabole steroïde. Het IOC schorst hem, zijn records, wereldtitels en olympische medailles worden hem ontnomen. King Carl erft logischerwijze de gouden medaille. Hij wordt ook, voor het eerst in zijn carrière, de houder van een wereldrecord met zijn tijd van 9 seconden 92. Waar Ben Johnson in 1989 uiteindelijk heeft toegegeven sinds 1981 doping te hebben gebruikt, schept hij er vandaag een plezier in ons onder de neus te wrijven dat hij niet de enige was. Op de 8 finalisten van Seoul zijn er 2 atleten hun hele carrière lang clean gebleven: de Amerikaanse sprinter Calvin Smith en de Braziliaan Robson da Silva. In 2003, geeft Carl Lewis toe dat hij positief getest heeft tijdens de Amerikaanse selecties voor de Spelen van Seoul in 1988. Hij had dus logischerwijs niet mogen deelnemen aan deze bewuste finale. Hoe dan ook, als we Ben Johnson moeten geloven, de meest betwiste sprinter van de Spelen, hebben de 100 meter toen hun mooiste jaren gekend! “Het kon de mensen geen moer schelen dat je middelen gebruikte, zij wilden spektakel zien! “ Elke ongeoorloofde kopie is strikt verboden zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de Produpress NV. Miles #26 47